En wel hierom… de kwestie Bram H.

“Als de mensen zich niet zo snel kwaad zouden maken en als de AVRO zeven dagen per week zou uitzenden, dan zou er stukken minder agressie zijn.” Cor van der Laak, SV 4:1

Lang geleden was er voor dolende rusteloze zielen in ieder geval één lichtpuntje in de duisternis. Eenmaal per maand verscheen Messias Cor van der Laak in de uitzendingen van het Simplisties Verbond.

Cor van der Laak, vervroegd gepensioneerd Filiaalchef, kritisch AVRO-lid en waakzaam bewoner van de Bloemenbuurt, legde zijn vinger op de gevoelige plekken van de slecht functionerende rechtstaat. Tal van netelige kwesties kwamen aan bod: verkeerd geplaatste brievenbussen, klaar-overs te kort op groen en de kwaliteit van Tarantula’s bij de sigarenboer op de hoek.

Niet zelden was Van der Laak zelf slachtoffer van willekeur van menig overheidsinstantie. Na een kleine acht jaar op de vaderlandse televisie te zijn geweest, kon onomwonden worden gesteld dat door de enorme inzet van pappa-Cor het verval van de rechtstaat een halt was toegeroepen.

Dat het leven van een verlosser niet over rozen pleegt te gaan, ondervond Van der Laak aan der lijve. Zijn huis in de Bloemenbuurt bleek, als enige, te zijn gebouwd op een gifput waardoor de halve Bloemenbuurt moest worden afgebroken. De directeuren van het Simplisties Verbond ontsloegen hem op staande voet, zijn vrouw ging er vandoor met een sujet van zeer bedenkelijk allooi en zijn zoon Ab besloot definitief toe te treden tot de orde van de Zevendedagsadventisten. Cor wordt sinds die tijd verpleegd in een gesloten inrichting niet ver van zee.

Voor menigeen doofde het licht aan het einde van de tunnel en alom lagen mensen wakker vanwege het feit dat niemand zich openlijk bekommerde over de teloorgang van onze rechtstaat in het algemeen en het plaatselijk bestuur in het bijzonder  … maar sinds een aantal jaren is er weer hoop. De Phoenix lijkt uit zijn Asch te zijn herrezen belichaamd in de vorm van een man: Bram Heijstek.

Deze ridder der gerechtigheid waakt over ons aller welzijn en lijkt daarbij geen middel te schuwen. Terzijde gestaan door een trouwe schare, roept hij een halt toe aan het verval van het plaatselijk bestuur. Werkelijk niets is deze idealistische amateur-jurist te dol om het recht te doen zegevieren. Onheus bejegend, arrestaties en wat al niet meer; de ergste vernederingen doorstaat hij met waardigheid. Kritische noten rollen onafgebroken uit zijn mond tijdens raadsvergaderingen.

“De enkeling die de macht heeft in te grijpen in deze wantoestand heeft politieke reden dat niet te doen. Precies hiertegen verzet ik mij.” Een Don Quichotte anno 2015 en dat alles zonder een spoor van ironie…