De inkt van mijn politiek commentaar drie weken terug waarin ik Bram Heijstek als een 'ongeleid projectiel' afschilderde, was nog niet droog of het HAC-raadslid stond digitaal voor mijn deur. Dat was op zich al opvallend, want normaal slikken brave lezers alles wat je schrijft voor zoete koek. Bram niet. Ik gaf hem keurig uitleg. Nooit meer iets over gehoord. Waaruit ik afleidde dat hij het snapte, én me gelijk gaf.
Want het klopt. Bram Heijstek ís een ongeleid projectiel. Hij is de Geert Wilders van Aalsmeer. Een aandachtsjunk die zich overal en altijd “bedreigd” voelt. Dick Piet plaatste hem donderdag terecht in de traditie van de roemruchte Boer Koekoek, die uit het niets kwam en als markant leider van de Boerenpartij in 1967 zeven (protest)zetels behaalde in de Tweede Kamer. Niet dat ik vermoed dat Heijstek straks in de Haagse kamerbankjes zit. Het zou het hier overigens wel wat rustiger maken…
Drie zetels
Veel raadsleden en hun inner circles zouden er niet rouwig om zijn als Heijstek met de noorderzon vertrok. Kunnen ze straks lekker strijden om die ene zetel. Ik durf er een, christelijke, krat trappistenbier om te verwedden dat HAC – als Heijstek de handdoek niet in de ring gooit – bij de volgende verkiezingen minimaal 3 zetels haalt. Van 4 zou ik ook niet opkijken.
Sneu voor de rest: Bram Heijstek is de bekendste politicus van Aalsmeer. Dat heeft hij toch maar mooi voor elkaar gebokst in één jaar tijd. De andere raadsleden? Bij de gemeentepeiling 2012 kende 51% van de inwoners geen enkel raadslid bij naam. Ben je raadslid en doe je je stinkende best iets te betekenen voor je dorp, kent niemand je.
Enfant terrible
Komt er zo'n snotneus van 27 aanzeilen! Bram, díé kennen ze. Die steekt zijn hoofd tenminste boven het maaiveld uit. Wat denkt de gemiddelde burger van hem? Bram durft kritiek te leveren, is voor niemand bang, laat zich niet kisten. Bram vindt het een bestuurlijk zootje en wil de bezem er flink doorheen halen, en dat werd tijd ook. Bram, die komt op voor ons, eenvoudige burgers.
Heijstek is het enfant terrible van de Aalsmeerse politiek. 't Brult, 't blaast, 't toetert, 't ratelt, 't schoffeert, 't raast. Een van de hak op de tak springende spraakwaterval. Een perpetuum mobile van oneliners en van grote, middelgrote, kleine en halve meningen. De rem ontbreekt geheel en al.
Horendol
In het debat is hij moeilijk te volgen. Wat hij precies van een kwestie vindt, is vaak lastig te achterhalen. Hij heeft het woord 'christelijk' voor in de mond, maar wie herkent dat christelijke geluid? Ik niet. Zijn principes? Geen idee. Zijn stokpaardjes? Ja, “betere communicatie met de burger”. Maar dat zegt ieder raadslid, alleen roept Bram het het allerhardst.
Zijn collega's weten nauwelijks raad met hem. De burgemeester wordt horendol van Heijstek, weet als voorzitter niet hoe ze hem moet 'aanpakken' en doet prompt telkens de verkeerde zet. CDA en AB, de coalitie, hebben het nog nooit voor hem opgenomen. Op één keer na toen AB'er Gertjan van der Hoeven – hij zag Heijstek op de tweede rang zitten – in het openbaar verzocht een plaats aan de raadstafel voor hem vrij te maken.
PACT en VVD, met HAC in de oppositie, weten ook lang niet altijd wat voor vlees ze met Heijstek in de kuip hebben. Maar ze laten hem meer in zijn waarde.
Verkeerde wapens
Ik kan niet ontkomen aan het gevoel dat de raadsleden en de burgemeester hem voortdurend met de verkeerde wapens bestrijden. De keer dat Wilma Scheltema (PACT) een motie van hem genadeloos tot in de finesses fileerde, wist Heijstek niks meer te zeggen. Op waarde geklopt. Maar meestal komt de raad in de debatten niet aan de inhoud toe. Dat is jammer. En dat moet anders worden. Wij Aalsmeerders missen de Pechtolds, Van der Staaijs en Van Ojiks, die lef hebben, scherp zijn en de inhoud kennen.
Ben ik een Heijstek-adept? Nee hoor. Ik mag hem, als mens. Een beetje een rare snuiter, dat is ie wel. Atypisch, en gelukkig dat niet álle raadsleden zo zijn… Maar ik weet helaas nog steeds niet of hij helemaal te vertrouwen is. Dit voorjaar was Heijstek, die zich ernstig bedreigd voelde, veel te snel met een beschuldigende vinger naar een Kudelstaartse 'hangjongere'. De HAC'er heeft er nooit openlijk excuses voor aangeboden. Kwalijk, en weinig christelijk.
Heftige jeugd
Hij heeft, zo lees ik in zijn ten onrechte weggezuiverde gemeentelijke weblog, een verdraaid heftige jeugd gehad. Ik vind het een aandoenlijk verhaal. Maar moet ik dat weten? En moet ik dat meewegen in mijn oordeel over hem als raadslid?
Bram Heijstek is een overijverig, druk baasje. Hij doet buurtonderzoek waar zijn collega-raadsleden dat nalaten. Zélf op mensen afstappen en ze vragen naar hun persoonlijke ervaringen. Prima natuurlijk, zij het dat hij daarbij vaak snel conclusies trekt. Te snel. Hij is dan al onderweg naar het volgende station. Het is zijn makke.
Minder, minder
Had Bram maar iets meer rust in zijn kont. Stelde hij maar eens wat minder raadsvragen. Diende hij maar eens wat minder moties in. Beperkte hij zich maar eens tot enkele in zijn ogen belangrijke kwesties in plaats van alles aan te pakken wat los en vast zit. Dan komt zijn, op zich voorbeeldige, superkritische houding beter uit de verf. Dan nemen zijn collega's hem serieuzer en stijgt hun respect.
Het zou het beste zijn als Heijstek deel zou uitmaken van een grote fractie. Als specialist op bepaalde vakgebieden. Maar duldt hij wel iemand naast zich? Als leider van een eenmansfractie de generalist uithangen en je overal tegenaan bemoeien, nee, dat werkt niet. Niet bij Heijstek en evenmin bij de gemeenteraad.
Taak
Bram is een van de 23 Aalsmeerse raadsleden. Je zou het misschien niet zeggen, maar HAC bezet slechts één zetel in de gemeenteraad. Niet meer, niet minder.
Aan de andere 22 raadsleden, en de burgemeester, de relatief simpele taak om hún plek waar te maken, elk op eigen wijze. Aan Bram de zware taak om boven zichzelf uit te stijgen.
Han Carpay is journalist en tekstschrijver. In Aalsmeer blijven plakken. Zette Nieuws over Aalsmeer op, maar stopte ermee. Nieuw avontuur: Aalsmeer Vandaag. Wil Tour de France winnen als finish op Tourmalet ligt. Gek van Franse barokmuziek die niemand kent. Eigenwijze kerel.
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
12 reacties
Wie is dan volgens u die wolf in schaapskleren?
Geachte heer Lookman. Het is niet zo verwonderlijk dat er (on)gebruikelijk veel reacties zijn op de laatste columm van Han. De ene reactie roept ook weer een andere reactie op, als je goed leest. Ten eerste moet ik nog het ruime mandaat zien voor HAC van verontruste Aalsmeerders tegen het disfunctioneren van Aalsmeerse bestuurders en ten tweede, men is nog steeds tevergeefs op zoek naar het niet-bestaande monster van Loch Ness, zoals ook bij ons in de raad het geval is. Tenslotte sluit ik af met een gedicht van eigen hand:
REIKEND NAAR DE LUCHT
MEET HIJ DE WOLKEN
IN VOORBIJ GAAN
NEEMT HIJ DE MAAT
SOMS TE HOOG GEGREPEN
DOOR EEN TE GROTE LINIAAL.
Ongebruikelijk veel reacties op het derde ‘kom-op-artikel’ van Han Carpay. Met stip de mooiste is die van Jan Daalman, die Dichter des Vaderlands Gerrit Komrij citeert, met de strofe die eindigt met “En ziet nog steeds het echte monster niet.” Koekoek, Fortuyn, Wilders,… Heijstek. Figuren die men gemakkelijk bekritiseert, maar wel kwamen bovendrijven met een ruim mandaat van verontruste burgers en als katalysator tegen ‘vermonsterde’ toestanden hebben gefungeerd. Fortuyn tegen de vaderlandse politiek, Heijstek tegen het disfunctionerend Aalsmeers bestuur. Gaat Carpay in zijn kritiek op Heijstek buiten zijn boekje? Nee, daar moet Bram tegen kunnen. Carpay was overigens even kritisch op Jobke en Gertjan. En als ik mij niet vergis liet hij zich niet verleiden voor een ouwe-jongens-krentebrood biertje in Brasserie De Graaf van Geerland met Gertjan en Ad, gesponsord door CDA-voorzitter Hermen de Graaf.
Carpay neemt dus politieke verantwoordelijken op de korrel. Maar wijdt hij zijn scherpe pen voldoende aan inhoudelijke zaken? Ik vraag het me af. Want in zijn derde ‘kom-op-artikel’ is het vooral de persoon Heijstek die er van langs krijgt. Maar het was wel diezelfde Heijstek die in het ombudsmandossier intensief huiswerk had gedaan en als enig raadslid precieze, inhoudelijke vragen stelde die de motieven van portefeuillehouder Jobke op pijnlijke wijze ontkrachtten. Speel de geluidsopname nog maar eens af.
Tenslotte @ Nicolette Pecht: in de Ombudsmandiscussie stak Bram met kop en schouders uit boven de andere sprekers. Hij mag dan in de visie van Carpay ‘brullen, blazen, toeteren, ratelen, schofferen, …,’ met een beetje voorzitter hoeft niemand horendol te worden van dat soort raadsleden.
@Dick Lookman, ik snap uw reactie, maar mijn bezwaar is dan wel dat Bram er bijna een sport van maakt om vooral niet te leren van, of luisteren naar kritiek. Ik hoop dat het snel weer over de inhoud zal gaan in de raad, want dan kunnen ook zijn fans zien wat hij daadwerkelijk waard is.
Bij mij bekruipt de reactie dat er te veel naar een ander wordt gewezen. Ik ben van mening dat als je aan alle raadsleden zal vragen hoe men over Aalsmeer denkt, een ieder het antwoord zal geven. -Dat we plezierig willen wonen wonen en werken in Aalsmeer en Kudelstaart. -Dat het veilig moet zijn. -Dat het schoon en heel moet zijn. -Dat we goed en netjes moeten communiceren. En zo kan ik nog even doorgaan. En dan verbaast het mij zo dat de raad niet als één team functioneert. Dus mijn oproep zou zijn: KOM OP, RAAD!
Eén ding is zeker: Bram brengt de gemoederen danig in beweging. Had ik in aanvang niet gedacht. Ik dacht, hij blijft een curieus displaced bible belt-figuur in Aalsmeer, waar niemand zich druk om maakt. Het kan verkeren.
Goed artikel Han. In mijn ogen inderdaad een ongeleid projectiel. Veel geschreeuw, weinig wol. De vergelijking met Wilders gaat voor mij dan ook zeker op. Aan beiden heb ik een vreselijke hekel! Laten we heel hard hopen dat het bij die ene zetel blijft.
Hallo Han. In algemene zin vind ik je columms altijd zeer verhelderend. Toch hoop ik niet dat nu het tegeneffect met HAC en Bram zal plaatsvinden, door jouw artikel. Populisme in de politiek is net zo erg als ouders die zaterdags schreeuwend langs de lijn staan bij F3. Het gaat om de inhoud van het spelletje en het doel wat daarmee bereikt wordt met elkaar. Ik gun ieder zijn triomf, maar we doen de andere 22 raadsleden te kort als we hun werk wegzetten als ‘slecht’.
P.S. Je merkt gelukkig dat niet alles voor zoete koek van jouw pen wordt geconsumeerd. Ik heb je hoog zitten, maar met goed herkauwen slikt alles beter weg.
De zittende politicus
Hij heeft nog nooit gedanst. Hij kent zijn doel.
Nog nooit is op zijn vale klerkensmoel
Zomaar een lach verschenen, maar die nacht,
Nadat de gek de nar had omgebracht,
Kroop hij zijn bed uit, glimmend van de pret,
En maakte hij onbespied een pirouette.
Dank, dank, riep hij, het monster is geveld.
Hij oefende het woord ‘geschokt’ voor morgen
En sliep als twintig ossen kunnen slapen.
Straks is hij, voor de camera, vol zorgen.
Natuurlijk is hij zwaar tegen geweld.
Daar klinkt verdomd weer zijn belegen lied.
Hij loopt op straat, ondragelijk rechtschapen,
En ziet nog steeds het echte monster niet.
Gerrit Komrij na de moord op Fortuyn
Uitstekende column!
… en toch neem ik het voor Bram op. Hij is nieuweling in de politieke arena van Aalsmeer en in discussies nog niet zo’n acrobaat als menig ander collega-politicus. Jong, opmerkzaam en energiek reageert hij – terecht – op onbehoorlijke gemeentelijke situaties waarvoor niet hij – HAC bestond nog niet – maar gemeentebestuurders uit vorige perioden verantwoordelijk zijn. Bram is inventief en zeker in staat veel meer kiezers voor HAC te verwerven waarmee de partij haar goede bedoelingen nog begrijpelijker kan uitdragen. Van enige kritiek kan men altijd leren maar in dit geval zou ik willen zeggen: laat je niet op de kast jagen. Ofwel, “niet op reageren, Lena!”
Je kunt van Bram denken en zeggen wat je wil, maar HIJ is in ieder geval geen wolf in schaapskleren. Laat duidelijk zijn dat ik hiermee niet de schrijver van ‘kom op’ in het vizier heb.