Respect

Iets wat mij de laatste tijd erg bezig houdt, is het wel dan niet hebben van respect voor elkaar. Het valt me steeds weer op dat vooral kinderen niet echt in de gaten hebben dat dit erg belangrijk is in het leven. Tenminste, dat gevoel heb ik. Als ex-overblijfmoeder verbaasde ik me er keer op keer weer over dat sommige kinderen het normaal vinden om een grote mond geven of altijd weer een weerwoord klaar hebben.

In het oude schoolgebouw van de OBS Kudelstaart hing bij de ingang het geweldige bordje ‘ja maar vrije zone’. Vond ik zo sterk, maar helaas zie ik dit bordje nergens meer. Zou het daardoor komen dat je steeds moet uitleggen waarom je zegt dat een kind iets niet mag? “Ja maar, hij deed het ook” of “ja maar, dat klopt helemaal niet”.

Ik weet zeker dat de leerkrachten er alles aan doen om de kinderen respect bij te brengen en er zijn zelfs hele leerprogramma’s voor. Maar helaas komt het er bij sommigen niet altijd zo goed uit. Ook ik moet er als moeder hard aan werken om mijn kinderen dit te leren, want het egoïstische gedrag zit nu eenmaal in kinderen. Misschien zelfs wel in ons allemaal.   

En waar is het respect voor ouderen gebleven? Ik zeg niet dat ik vroeger beter ben opgevoed hoor, maar wij leerden toch nog om mensen die je niet kende of ouderen altijd netjes met u aan te spreken. Kinderen worden tegenwoordig veel vrijer opgevoed lijkt het wel.

Toen onze zoon af mocht zwemmen voor zijn A-diploma in zwembad De Waterlelie was het een drukte van jewelste met ouders, familie en vriendjes die de kinderen kwamen aanmoedigen. Heel gezellig. Mijn 80-jarige schoonmoeder, die slecht ter been is, was er tot vreugde van mijn zoontje ook bij. De warmte trotserend liep ze naar de rand van het bad en zocht naar een zitplaatsje, maar iedereen was haar voor. Niemand stond op, zelfs niet toen ik een paar kinderen vroeg om voor deze dame op leeftijd plaats te maken. Hun moeders zeiden zelfs dat ik maar verder naar een stoel moest gaan zoeken. Onbegrijpelijk.

Toch vind ik dat Aalsmeer en Kudelstaart op zich best vriendelijk zijn. Het valt mijn Brabantse moeder steeds op als ze bij ons in Kudelstaart is en haar hondje uitlaat. “Iedereen groet me, zelfs mensen zonder hond.” Dat is denk ik toch wel typisch voor dit dorp, want in de stad waar zij vandaan komt, kennen ze dat niet.

Ook het handje opsteken als je iemand voorlaat, kan ik zeer waarderen. Als ik mijn hand opsteek naar iemand die mij eerst laat gaan, krijg ik steevast vanaf de achterbank te horen “wie is dat?” En ik maar uitleggen dat je niet iedereen persoonlijk hoeft te kennen om te groeten of te bedanken. Maar dat uitleggen doe ik natuurlijk graag.

Respect. Tja, dat is iets wat al vroeg bijgebracht moet worden. Misschien zit het er bij velen wel in, alleen vergeten ze het soms even. Respect voor andermans spullen is ook zoiets. Bij mijn kinderen op het schoolplein, lag het maandagochtend bezaaid met blikjes bier en sigarettenpeuken. En het ergste was dat er zelfs een raam van een klas gesneuveld was.

“Jongens, dat jullie daar ’s avonds gezellig hangen, dat is één ding (al vind ik persoonlijk dat er een bordje ‘verboden toegang voor onbevoegden’ moet komen, maar OK). Maar ruim jullie troep nou toch eens op.” Voordeel voor de school was wel weer dat de leerkrachten er weer een leermomentje van konden maken. “Kijk, dit is toch niet netjes om je rommel te laten liggen…” Of neem de sloot rond het Dorpshuis ’t Podium. Het lijkt wel of iedereen alle rotzooi erin mag gooien. Zonde hoor, al dat zwerfafval.

Respect, we zouden er eens wat meer aandacht aan moeten besteden.