Column: Rinus Zuidervaart

Wie? Ja inderdaad, Rinus Zuidervaart. De AalsmeerVandaagvolgers van het eerste uur kennen zijn naam misschien nog wel. Hij is werkzaam bij OTT Mendel, voorheen Heliomare, en is een tijdje overgeplaatst geweest naar werkcentrum in een andere gemeente. Maar Rinus is weer terug in Aalsmeer en zal met enige regelmaat op columngebied van zich laten horen/lezen. Te beginnen met een stuk waarin hij te horen krijgt wat er met hem aan de hand is. Rinus heeft namelijk een hersenbeschadiging. Leest u hieronder maar.

NAH

Het blijft vreemd, de naam van een ziekte aanduiden met iets wat het niet is: NAH, Niet Aangeboren Hersenletsel. Je zal toch tegenover je huisarts zitten met een bloedneus en dat hij doodleuk in de papieren schrijft: Je hebt geen likdoorn. Een WAH, wel aangeboren hersenletsel (als die naam al bestaat) is natuurlijk wel weer wat anders. Ik blijf me verbazen over de medische wereld.

Twee weken na m’n opname in het ziekenhuis stond er opeens een voor mij onbekende dokter naast mijn bed. Hij bekeek me van top tot teen, krabbelde wat aan zijn kin en zei: “Tja de oude zult u niet meer worden…” “Dan moeten we maar een nieuwe worden,” zei ik. De witte jas deinsde terug. Tijdens zijn opleiding mogelijk niet goed voorbereid op een dergelijke respons. De pastoraal medewerker van het revalidatiecentrum vond het een aardig (religieus?) voorval. “Mag ik u dan begeleiden in het proces van het nieuw worden?” Sprak ze duidelijk articulerend zodat vooral niets van de boodschap mij zou ontgaan. 

Tsja, ik sta in mijn omstandigheden voor alles open en wed op ieder paard. Het 'nieuw worden' heeft zich wat mij betreft vertaald in, concentratieverlies, ongeduldig, sneller geïrriteerd, emotioneel incontinent en nog een rijtje minder goede deugden. 

En ik ben ook gaan lezen. Een oom van mij had heel lang geleden de gewoonte op feesten en partijen heel wijs een vinger op te steken onder begeleiding van de oneliner: ’wacht niet tot gij een been gebroken hebt, om een reden tot lezen te hebben’. 

Dunne boeken, dikke boeken. Dan Brown ligt niet op m’n nachtkastje; het ìs mijn nachtkastje. Samen met Carlos Ruiz Zafon: De schaduw van de wind. En recenter professor doctor Scherders: 'Singing in the brain' 

Soms wel eens een bladzijde terugslaan maar dat is geen schande. Ik heb de tijd. 

Voor het infarct dus alleen stripboeken. Nu leesboeken. Ik ben een niet aangeboren lezer, een NAL.

(advertentie)