Geloof In Aalsmeer: De CAMA Gemeente

geloven is niet zonder gevaar

Het is weer een andere zondagmorgen. De lente is in alle hevigheid losgebarsten met een feest van kleur. De natuur laat zich deze dag in al haar kracht gelden. Het groen is nog zo vers en zo licht dat het bijna zeer doet aan de ogen. We zijn onderweg naar het Wellant College locatie 'de Groenstrook' waar in de lichte aula van deze middelbare school de Aalsmeerse CAMA Gemeente (ACG) elke week een samenkomst houdt. Die start om 10.00 uur en duurt ongeveer anderhalf uur. De natuur zal in deze samenkomst steeds terugkeren.

Tijdens zo’n dienst wordt er met elkaar gezongen en geluisterd naar boodschappen vanuit de bijbel. De Camisten willen die boodschap vertalen naar de actualiteit van vandaag. De CAMA wil zich daarmee sterk maken om mensen in de grootste nood, armoede, onrecht of vervolging kennis te helpen maken met Jezus. De gemeente doet daarom wereldwijd veel aan zendingswerk.

De eerste CAMA
Oorspronkelijk stamt de CAMA-aanpak uit Amerika waar in 1887 de predikant Albert Simpson de zendingsbeweging Christian And Missionary Alliance (CAMA) in het leven riep. De eerste zendelingen gingen naar Congo en later ook al snel naar Israël, India en Zuidoost-Azië. Dat uitzenden gebeurt tot op de dag van vandaag en zo is de CAMA-beweging actief in circa tachtig landen. De eerste CAMA-gemeente in Nederland ontstond in 1955. Die in Aalsmeer bijna 30 jaar geleden.

Dieper dan de oceanen
Op dit moment kerken er een kleine 70 leden met hun gezinnen bij CAMA die wat grootte betreft redelijk stabiel is. Al is er de laatste tijd wel wat sprake van krimp. Ook hier is er net als in andere Aalsmeerse kerken een ‘dominee kwestie’. Bij de ene kerk komt er een dominee (Dorpskerk), bij de ander wordt er naarstig naar gezocht. Sinds het vertrek van Jan-Martijn Abrahamse in september vorig jaar is ook de ACG weer op zoek naar een voorganger.

De samenkomst lijkt er vandaag geen hinder van te ondervinden. Het begint licht en luchtig met muziek door een zangeres, percussionist en gitarist. Er wordt geklapt en gezongen over de grootsheid van een God die in de natuur te vinden is en die hoger dan de bergen en dieper dan de oceanen gaat. En ook bij deze samenkomst gaan de kinderen, hier onder de vlag van namen als libellen, vlinders of lieveheersbeestjes, na een minuut of tien naar een eigen klaslokaal.

'Hier ligt Rob, eindelijk houdt hij zijn kop'
En dan wordt het toch tijd voor het wat zwaardere en serieuze werk. Rob Kool spreekt regelmatig in zijn eigen gemeente en heeft zich daarin bekwaamd door onder andere colleges theologie te volgen. Ook vandaag is hij de spreker. Het thema is 'leven na de dood'. Hij begint zijn verhaal met een aantal grafschriften uit zijn schooltijd die hij en zijn klasgenoten maakten als grap. Eentje luidde: ‘hier ligt Rob, eindelijk houdt hij zijn kop.’ Nou dat deed Rob dus niet en ook hij gebruikte deels woorden uit de natuur als metafoor om zijn verhaal te vertellen. Het gaat onder meer over zaaien en over vergaan naar een zielenslaap op weg naar een nieuw leven na de dood. Volgens de spreker is daar sowieso alleen in beelden over te spreken. Opvallend is dat verschillende bezoekers driftig aantekeningen maken tijdens de preek.

Het echte werk
En dan komt het echte werk. Op de site van ACG staat het zo: 'Als kerk bevinden we ons niet op een eiland, maar staan we midden in de wereld. We denken dat we een bijzondere boodschap hebben voor iedereen, maar los daarvan willen we er ook gewoon zijn voor iedereen, christen of niet.' CAMA Aalsmeer ondersteunt zo drie mensen die in verschillende landen van de wereld actief zijn als zendeling.

Duisterder voor christenen
Een van die mensen is aanwezig bij de dienst. Het allereerste wat ze vraagt is of de aanwezige journalisten niet willen schrijven over welk land ze gaat spreken maar het te betitelen als een land in West-Afrika. Bij deze dus. Dat land wordt volgens haar steeds duisterder voor christenen. Het heeft volgens de zendelinge alles te maken met de stroom van jihadisten die het land heeft overspoeld. Zij zelf heeft vorig jaar dat land in alle haast moet verlaten met als gevolg dat een deel van haar projecten spaak is gelopen. In die projecten probeert ze mensen te helpen om vaardigheden te ontwikkelen over gezondheid, lezen en schrijven, hygiëne en handwerken om er een paar te noemen.

Een leuke meid
Ze geeft één voorbeeld over de jonge vrouw Benti. Als meisje zwierf Benti over straat en hing rond bij de mannen die aan de rivier zaten te drinken. Nadat Benti bij vrienden van de zendelinge is opgevangen is ze veranderd van een boze jonge vrouw met pijn, in een leuke meid die kleren maken kan en gewoon meedoet. Tot slot geeft de zendelinge aan dat het moeilijk is om als christelijke vrouw in een islamitische samenleving te bestaan.

Speciaal gebed
Wat tijdens de dienst volgt is dat er voor twee mensen speciaal gebeden wordt. De een is de zendelinge die binnenkort weer terug gaat om onder meer te evangeliseren in dorpjes rond de hoofdstad. De tweede is de Aalsmeerder Pieter die uw journalist op voorhand al had gevraagd het alsjeblieft niet over het land te hebben waar hij gaat bidden. Wij laten zijn achternaam daarom ook achterwege.

Guerrilla
Hij gaat naar een land in Azië voor een gebedsreis waar het christen-zijn ondergronds plaatsvindt, verboden als het er is. Hij heeft er drie jaar voor gespaard en laat zijn gezin met jonge kinderen een tijdje achter. Geloven is blijkbaar niet zonder gevaar. Net als deze reis niet zonder gevaar is. In dat land waar Pieter in een georganiseerde reis naar toe gaat, zitten 30.000 christenen gevangen. Toch voelt hij zich geroepen om daar als een soort guerrilla te bidden op diverse plekken. Volgens hem is gebed een krachtig wapen dat kan bijdragen om duisternis te verdrijven. Voor deze twee zendelingen wordt daarom gebeden voor de nodige rust en bescherming.

Tot besluit van de samenkomst wordt er nog een lied gezongen, een collecte gehouden en een kopje koffie gedronken.

Tekst Jan Daalman, foto's Jaap Maars

(advertentie)