TVK houdt naam hoog met uitmuntend spel

Drie langbenige stewardessen, twee oude vrienden en een chagrijnige huishoudster bezorgden een vol dorpshuis afgelopen zaterdag een kostelijke avond. De première van ‘Boeing Boeing’ door Toneelvereniging Kudelstaart was extra feestelijk dankzij een loterij en werd nog verder opgeleukt door de strapatsen van het duo Oskar en Willy. De twee gelegenheidsstewards wezen de toeschouwers hun plaats, legden de veiligheidsmaatregelen uit en wenste iedereen een goede vlucht.

 

Om maar voldoende ruimte te hebben voor de emotionele uitspattingen, waren de stoelriemen achterwege gebleven, zo lieten beide heren voor aanvang van de voorstelling weten. En de nooduitgangen…? Die waren er ook niet. Het publiek werd dus gedwongen de hele rit uit te zitten, hetgeen bepaald geen straf was. Op een enkele onvolkomenheid na is ‘Boeing Boeing’ een productie waarmee de recente winnaar van de Aalsmeerse Cultuurprijs haar goede naam hoog houdt.

 

Geen drama
Het stuk was geschreven

in 1960 toen de moderne straalvliegtuigen hun intrede deden en door hun snelheid de bestaande vluchtschema’s totaal overhoop gooiden. De Franse toneelschrijver Marc Camoletti greep dat feit destijds aan als kapstok voor zijn klucht. Dat die snellere vliegtuigen de oorzaak waren van het in de soep lopen van de afspraakjes van hoofdpersoon Bernhard (Peter van Nijenhof), kwam niet heel goed uit de Kudelstaartse verf. Geen drama. Want waar het om ging was dat de vlot en geloofwaardig acterende Bernhard van drie walletjes at met evenzoveel stewardessen uit Amerika, Frankrijk en Duitsland die van elkaars bestaan niet afwisten. Dat moest wat Bernhard betreft natuurlijk ook zo blijven, al liep dat uiteraard geheel anders.

 

Vliegende stewardessen
En dus ontvouwde zich op het podium een vermakelijke poppenkast waarbij er heel wat afgeklapperd werd met de zeven (!) deuren. De komende en gaande stewardessen Janet (Anita van Leeuwen) uit de USA, de Franse Jacqueline (Monique Mantel) en de Duitse Judith (Rianne Middelkoop) vlogen deur in en uit en weer terug. Dan weer naar een slaapkamer, dan naar de badkamer of naar buiten waarbij je nooit precies wist wanneer wie weer de kamer van Bernhard binnen zou komen. Die had inmiddels gezelschap gekregen van zijn oude studievriend Robert, komisch gekarakteriseerd door Peter Schenkius. Toneelspelen doe je met je hele lijf en dat liet Schenkius goed zien. Dankzij al zijn inspanningen en wat hulp van de spotlights was zijn hoofd al voor de pauze glimmend van het zweet.

 

Averechts
Die verlichting was wel een onderwerp van gesprek na de voorstelling. Zo vaak als er deuren open en dicht gingen zo veelvuldig werd ook de stand van de lampen gewisseld. Hiermee moest, zo verklaarde de techniek na afloop, het verschil tussen dag, avond en nacht worden gesuggereerd. Een volstrekt overbodige gedachte die averechts uitwerkte en de acteurs menigmaal in de schaduw zette. Iets dat ze allerminst verdienden. Dat de toneelvereniging nog recent op zoek moest naar een nieuwe belichtingstechneut, was daar wellicht debet aan. Volgens regisseuse Janneke Boonstra lag het ook aan het feit dat de oefentijd in Het Dorpshuis wat beperkt was geweest. Er werd beterschap beloofd voor de twee voorstellingen die dit weekend nog volgen.

 

Hoog tempo
De prestaties van het zestal spelers was zonder meer uitmuntend te noemen. Vrijwel nergens was te merken dat er tekst werd ‘opgezegd’. Als een goed geoliede machine volgden de dialogen elkaar op waardoor het tempo lekker hoog bleef en de zaal actief betrokken. Slechts een enkel keertje betrapten we een deur die iets te vroeg open ging. Maar niemand die daar om maalde. Het was voor de volle zaal genieten geblazen om plaatsgenoten op een geheel andere manier bezig te zien. Ook dat maakt amateurtoneel zo leuk.

 

Smaakmaker

Met name voor de drie stewardessen wordt het een flinke dobber hun Amerikaanse, Franse en Duitse accent weer kwijt te raken als de reeks van drie voorstellingen straks voorbij is. Maar ook Liesbeth Zeldenthuis als de brommerige huishoudster met onvervalste Amsterdamse tongval, heeft wat dat betreft hopelijk iets af te leren. Wat feitelijk een bijrol was ontpopte zich tot de smaakmaker van het stuk. Met name door het verwisselen van de foto’s aan de muur en de aangedikte manier waarop ze de woonkamer van Bernhard van stof ontdeed, was vermakelijk.

 

Sunshine Boys
Met een staande ovatie liet het enthousiaste publiek haar waardering blijken voor de spelers en de mensen die achter de schermen een rol hadden. Jitse Krenn, die onlangs het voorzittersstokje van good-old Tineke van Kleef had overgenomen, liet vliegenmeppers uitdelen. Als aardigheidje maar ook om de aandacht alvast te richten op het stuk Sunshine Boys dat begin april wordt opgevoerd. Niet geheel toevallig gaven hoofdrolspelers Wil Kraan en Wim Zandvliet deze avond als stewards een voorproefje van hun komische kunnen.

 

Boeing Boeing wordt dit weekend nog twee keer opgevoerd. Alleen voor vrijdagavond zijn er nog kaarten beschikbaar. Zie onze AGENDA voor verkoopadressen en info.

 

Tekst en foto's Arjen Vos

(advertentie)