‘Bewoners hebben recht op duidelijkheid’

“Verschrikkelijk lang bezig en verschrikkelijk veel vragen voor het College.” Woorden waarmee afgelopen dinsdagavond Jelle Buisma van de PvdA de behandeling van de kadernota huisvesting arbeidsmigranten 2018 typeerde.

Op zich leek het allemaal zo simpel. Een bestaande kadernota die geactualiseerd wordt met als belangrijkste wijzigingen een afstandscriterium van 50 meter, het bezit van een SNF certificaat bij verhuur van een woning aan zes personen en het aanscherpen van het begrip 'tijdelijkheid' bij verblijf of logies op bedrijventerreinen. 

Maar ja, wat is een arbeidsmigrant? Waarom 50 en geen 150 meter en hoe meet je die? Waarom bij verhuur aan zes personen wel een certificeringseis en bij vier niet? In hoeverre zijn bewoners en ondernemers betrokken bij de totstandkoming van de nota? Hoeveel clusters van migrantenwoningen zijn bekend? Waarom is deze kadernota van belang? Het gaat toch om overlast?

Klap in gezicht
De bewoners die inspraken waren duidelijk. Niemand heeft bezwaar tegen de komst van huisvesting van arbeidsmigranten. Ze zijn hard nodig voor de economie en discriminatie van welke groep dan ook, laten ze absoluut niet toe in hun omgeving. Men wenst wel een betere spreiding van de huisvesting van arbeidsmigranten. De 50 meter die wordt voorgesteld, biedt in hun ogen geen enkele oplossing. Ze ervaren het als een klap in hun gezicht dat het College pas nu de wijken ingaat en dat er voor hen van participatie geen sprake was. 

Verdienmodel
Beschamend spraken de Mercuriusstraatbewoners in volgorde van opkomst: Gerard Zelen, Henry van Gerven en Marjanne van de Velden, over het optreden van de directeur van AB Flexkracht in Rijsenhout. Na hun zorg te hebben geuit dat de komst van een derde arbeids-migrantenwoning in hun straat voor nog meer overlast zou zorgen, was zijn reactie: 

“Ik ben blij dat ik kan verhuren. Ik ben een verdienmodel. Ik sta nooit stil bij de bewoners uit die buurt”. Voor de bewoners was dat het moment om zelf op te komen voor hun leefomgeving. 

In Sunny Lakerveld van GroenLinks vonden ze een goede medestander, ook zij vond die 50 meter te gering. Bart Kabout van het CDA was genuanceerder, hij probeerde al vragen stellend te achterhalen hoe vaak en hoe heftig bewoners nu werkelijk overlast hebben en dan met name wat betreft het geluid. Hij gaf erbij aan dat men vanuit het CDA ter plekke was gaan kijken en dat het wel meeviel. Ronald Fransen, net als Lakerveld van GroenLinks maar iets kritischer, zocht bij de bewoners naar voorbeelden om zijn keuze te kunnen bepalen.

Oplossing
Portefeuillehouder Robert van Rijn was, evenals de burgemeester op het gebied van handhaving, duidelijk en resoluut. Men kende de standpunten, dus waarom daar dan nog een participatietraject aan te koppelen. Men heeft gezocht naar een oplossing om enerzijds overlast in de buurten te voorkomen en anderzijds tegemoet te komen aan de behoefte van huisvesting van arbeidsmigranten.

De verhuur van een woning wordt voor een ondernemer pas rendabel wanneer er van zes huurders sprake is, vandaar dit aantal. Bij een aantal van vier huurders is overigens minder sprake van overlast. De directeur van AB Flexkracht zal men duidelijk maken dat dit soort reacties niet gewenst zijn.  

Duidelijk kader
Inmiddels was de vergadering zover uitgelopen dat Buisma met zijn uitspraak kwam die door Dirk van der Zwaag van de VVD werd aangevuld met de opmerking dat er niet langer kan worden uitgesteld en dat er maatregelen moeten worden genomen. Willem Kikkert van D66 plaatste het geheel in een duidelijk kader: de kadernota biedt een basis waarop kan worden gehandhaafd en de bewoners hebben recht op helderheid en duidelijkheid vooral op de korte termijn.

Of er bij de raadsbehandelingen nog amendementen worden ingediend zal blijken, Dick Kuin van AA gaf het presidium het advies om bij de behandeling in de Raad voldoende tijd te reserveren. 

Tekst Joop Kok, foto's Arjen Vos

(advertentie)